Klik op de foto, om deze te vergroten.

(uit gesprekken met oud-inwoners van Langweer)

Sipke en Botje, zoals ze in het dorp bekend stonden, woonden in een boerderijtje in Boornzwaag vlakbij de molen. Het boerderijtje staat er nog, maar is voor recreatief wonen helemaal verbouwd. Sipke had een scheldnaam zoals iedereen in het dorp ter onderscheiding van mensen met dezelfde naam.

Hij heette Sipke Snel, omdat hij zo vlug praatte. Een zoon Anne, dus de broer van Willem, noemde men Anne Brobbel. Hij was een klein dik ventje en praatte wat ‘brobbelig’. Willem daarentegen was een hele aantrekkelijke slanke jongen met mooi krullend blond haar. Wat hij precies is onduidelijk, omdat hij geen vast werk had. Zijn broer Anne of Cornelis had iets te doen in een touwwinkel in het dorp en daar was Willem ook vaak te vinden. Waarschijnlijk is dit Cornelis geweest, want het touw was o.a nodig voor de skûtsjeschippers. Ook kan Willem best een tijdje bij de slager hebben gewerkt, omdat hij alles aanpakte. Wel duidelijk is dat hij naar Holland vertrok, maar niet meer precies wanneer. Het was echter al op jonge leeftijd, dus het moet voor de oorlog zijn geweest. Ook was goed bekend dat hij in Holland was getrouwd. De naam van zijn vrouw en ook die van de dochter zijn bekend.  Willem is met vrouw en kind direct na de oorlog een keer in Langweer teruggeweest. Dat moet dus zijn geweest vlak voordat hij naar Indonesië ging, want zij wist ook nog dat hij naar Indonesië zou en daar is gesneuveld. Dat was groot nieuws in Langweer. Van zijn vrouw is niets meer vernomen. Onduidelijk is ook wanneer Sipke naar Joure Vegelinshof is verhuisd.

Duidelijk is wel dat Sipke in 1952 geen boer meer was. Een oud monsternemer voor de zuivelfabriek geeft aan nooit bij hem op het erf te zijn geweest. Wat het huisnummer betreft: de grens tussen Boornzwaag en Langweer werd aangepast. Van Langweer nr. 1 is dus mogelijk dat destijds van de kant van Boornzwaag naar Langweer het perceel van Sipke de Boer als nr. 1 Langweer bekend stond.